Gisteravond steeg zo’n gevoel van dankbaarheid naar mijn hoofd. Dat gevoel dat je krijgt wanneer je beseft hoe goed je het hebt. Hoe veel dingen de laatste tijd iets minder leken te gaan en je humeur wat minder is, maar je vervolgens kunt relativeren en je bedenkt dat het wel meevalt allemaal.
Ik fietste weg na gezellig koken en eten met een vriendin. We waren aan het kletsen, lachen, het was chill. Ik fietste weg en ik besefte me hoe ontzettend blij ik mag zijn met al die mooie vriendschappen en vrienden die ik heb. Hoe je dat als een rijkdom mag zien. Dat
er mensen zijn die, wanneer ze een tijdje niks van me horen, me vragen hoe het met me gaat. Mensen die me spontaan bellen om iets leuks te gaan doen. Mensen die ik kan bellen als ik er doorheen zit, of juist als ik iets leuks te vertellen heb. Dat er mensen zijn die af en toe eens aan je denken, er voor je zijn als je ze nodig hebt. Dat dit mensen zijn die jou kennen, zoals je bent en je accepteren en respecteren, sommigen al jarenlang.
Het feit dat ik überhaupt al één persoon in mijn leven heb die daar aan voldoet, maakt me rijk. Je kunt alles hebben wat je wilt in het leven, maar vrienden koop je niet. Vrienden stop je tijd en energie in, en als het meezit krijg je die tijd en energie ook weer terug. En dan heb je iets bijzonders, want als je het goed doet is het iets wat je voor de rest van je leven kunt hebben. Of in ieder geval voor een hele lange tijd in je leven.
Er waren tijden dat ik niet zeker wist wie mijn vrienden waren. Ik wist niet of ik ze echt kon vertrouwen, ik wist niet of ze me wel zouden accepteren als ik mezelf zou zijn. Ik wist niet of ze me wel écht kenden. Ze zeiden dat we vrienden waren, maar was ik wel mezelf? Kon ik wel mezelf zijn met hen. En als ik mezelf was, vonden ze me dan eigenlijk nog wel net zo leuk? Dat brengt onzekerheid, en leidt vaak tot ongelukkig zijn. Niet jezelf kunnen zijn bij je eigen vrienden, dat is niet hoe het hoort.
Eenmaal wat ouder en minder onzeker wist ik dat ik vrienden had, en dat er genoeg mensen waren bij wie ik terecht zou kunnen. Ik had een aantal vriendinnen waar ik alles tegen kon vertellen, en bij wie ik mezelf kon zijn. En weer wat daarna, in een fase van mijn leven toen ik mezelf beter kende, en beter wist wat ik wilde, was ik gelijk mezelf. Kijk hier, hier ben ik en daar heb je het mee te doen. En tot op de dag van vandaag ben ik zo zielsgelukkig dat ik toen mensen heb ontmoet die juist dáárom, om wie ik echt was, vrienden met me wilden zijn. Dat ik mensen heb ontmoet die mij volledig hebben omarmd zoals ik ben, en die ervoor zorgden dat ik later nooit heb hoeven twijfelen of ze me nou leuk vonden om wie ze dachten dat ik was, o
f om wie ik echt was.
Het kan je zoveel opleveren om dit soort mensen om je heen te hebben. Je voordoen als iemand anders en in onzekerheid leven, dat slokt tijd van je op. Dat kost zoveel energie en na een avond met die ‘vrienden’ voel jij je eerder uitgeput dan uitgelaten. Ik tel mezelf rijk, omdat ik besef hoe bijzonder dat eigenlijk is. Een band, een contract, wat je met iemand aangaat, zonder een papiertje te hoeven tekenen. Het is gewoon zo, je bent vrienden. Het is een gevoel en een onzichtbare lijn tussen twee mensen, die heel sterk kan zijn.
Het is bijzonder om vrienden te hebben. Veel mensen die dit zullen lezen hebben zelf waarschijnlijk vrienden, misschien wel heel veel. Je beseft je soms niet dat het zo bijzonder is, het hoort toch gewoon bij het leven? Er zijn echter mensen die geen vrienden hebben. Ze hebben moeite met het leggen van contact, komen niet met de juiste mensen in aanraking, zijn vrienden kwijtgeraakt. Wat de reden ook is, natuurlijk zijn er mensen die minder geluk hebben op dat gebied.
Ook al verdien ik de vriendschappen die ik nu heb misschien wel, het laat niet weg dat het alsnog iets is waar ik me mee gelukkig mag prijzen, want lang niet voor iedereen is het leven zo gelopen. En dan kan er van alles misgaan in het leven, en kan ik aan het einde van de maand nog maar tien euro op de bankrekening hebben, ik heb zulke fijne mensen om me heen en dat is me zoveel waard. Dan kan het nog zo slecht gaan, maar wacht, zeg ik dan tegen mezelf: kijk eens hoe goed je het hebt. Hoeveel waardevolle dingen je in je leven hebt, die niks kosten, en er gewoon zijn. Is dat niet wat waard? En dan denk ik ja, wow, wat mag ik mezelf gelukkig prijzen. Dat geluksgevoel, soms overkomt het me ineens, en het is geweldig!