Lang heb ik nagedacht waar ik mijn eerste blogpost over zou schrijven. Eigenlijk had ik genoeg inspiratie, er zijn ook al veel ‘eerste blogposts’ in mijn hoofd geschreven. Het daadwerkelijk ook doen is dan de volgende stap. Er dan tevreden over kunnen zijn is een tweede stap, iets wat ik altijd wel lastig vind over mijn eigen schrijfwerk. Ik heb besloten dat ik niet te kritisch moet zijn over deze eerste post en ook niet over de volgende posts. Het moet namelijk wel leuk blijven, ik doe het omdat ik het zelf erg leuk vind om te schijven. Wel met de hoop dat anderen het leuk vinden om te lezen. Nee, deze eerste post is niet perfect, maar wat zal wel ooit perfect zijn?
Deze eerste blogpost gaat over… het schrijven van een eerste blogpost. Het is een beetje schrijfception, schrijven over schrijven. De eerste moet er nou eenmaal staan, de rest volgt dan vanzelf. Het lijkt wel een drempel waar je over heen moet. Zo heb ik er ook bijna vijf jaar over gedaan voordat ik een filmpje van mezelf waarin ik zing op YouTube durfde te zetten. De tweede en derde heb ik gelukkig geen vijf jaar mee gewacht, die volgden vrij snel daarna (vrij snel voor mijn doen dan). Waarom is dat toch zo spannend? Waarom is die drempel er? Het zal niet het slechtste filmpje zijn, ook niet de beste, maar who cares?! De eerste keer hoeft het niet allemaal goed te gaan. Voor alle eerste keren geldt, je hebt het nog nooit gedaan, je bent ergens nieuw mee, dus je kan het onmogelijk gelijk goed doen. Het is vervelend om te falen, om het niet goed te doen, dat is de drempel waar je overheen moet. Je raakt wel handiger met de dingen die je doet, waardoor je niet zoveel meer hoeft na te denken bij latere keren.
Het is een combinatie van iets nieuws uitproberen en ergens aan beginnen. Aan iets beginnen kan heel makkelijk zijn, maar het is vaak ook lastig. Zo heb ik dat afgelopen jaar wel meegemaakt met mijn studie. Beginnen met leren of met het werken aan een opdracht stelde ik bijna altijd uit. Als je dan wel begint een tijdje bezig bent denk je steeds: ‘Waarom ben ik nou niet eerder begonnen, was dat nou zo moeilijk?’ Dat denk ik nu dus ook: ‘Waarom heb ik nou niet eerder eens een blogpost geplaatst?’ En dan denk ik weer, nee, niet teveel denken aan wat je had moeten doen, of wat je zou moeten doen, gewoon doen, zo simpel is het. Ik heb het niet gedaan, maar ik kan de tijd ook niet terug draaien, dus kijk ik gewoon naar nu. Nu doe ik het wel, die dingen komen gewoon hoe ze komen, daar moet je niet te veel over nadenken.
Schrijven, dat doe ik dus graag. Mijn gedachte achter bloggen was om die liefde voor schrijven met mensen te delen. Wie weet herkennen mensen zich wel in dingen waar ik over schrijf, dat is wel mijn insteek. Soms zullen mensen zich ergens niet in herkennen, wel vaker denk ik, en dat is ook helemaal niet gek. Ik denk over veel dingen na. Schrijven is een van mijn uitlaatkleppen om alles soms weer een beetje op een rijtje te hebben in mijn hoofd. Als ik eenmaal begin is er soms geen stoppen meer aan. Mijn grootste struggle? Verhalen afmaken. Maar al te graag begin ik aan een nieuw verhaal met nieuwe personages en een nieuwe verhaallijn om het vervolgens niet af te maken. Blogs, gedachten spinsels en korte stukjes maak ik wel af, omdat ik voor dit soort dingen vaak nog geen einde heb bedacht. Misschien kunnen andere mensen die graag schrijven zich hier wel in vinden?
Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen en om op de hoogte te blijven. Naast mijn passie voor schrijven heb ik ook een grote passie voor muziek, ik zing en begeleid mezelf op de gitaar. Verder hou ik ontzettend van dansen en heb ik een interesse voor films. Waarschijnlijk zullen deze dingen herhaaldelijk een belangrijk thema zijn in volgende posts.